Ljós á jólum til þeirra sem eiga erfitt.

Í dag fór ég með pakkann í póst sem á að enda í Tógó í Vestur-Afríku. Ég ákvað að senda hann með hraðpósti svo hann bærist Gracíu minni í tæka tíð fyrir jól. Þetta var fyrsti pakkinn sem ég sendi henni og í honum var Dimmalimm á frönsku, ljósmyndir af okkur í fjölskyldunni og svolítið smádót. Erfiðast var að fá einhvern til að snara bréfinu sem ég skrifaði lillunni minni yfir á frönsku - en mér skilst að íbúar Tógó sé margir hverjir tvítyngdir; tali frönsku auk móðurmáls síns. Það tókst að lokum að finna frönskumælandi vin, en hann (hún) var þá allan tímann á hæðinni fyrir ofan mig í vinnunni. Bjarnveig tölvukona hafði numið í Frakklandi og talar góða frönsku sem ég naut nú sannarlega góðs af - eða öllu heldur litla dóttir mín í Tógó. Leið afar vel þegar ég var búin að senda pakkann. Gracía mín á ábyggilega erfitt núna því hún var að missa bróður sinn, sem einnig hafði fengið íslenska fósturforeldra. Ég sendi henni ljós yfir lönd og höf og vona að pakkinn minn veki hjá henni gleði.

Mér verður alltaf hugsað til þeirra sem eru nýbúnir að missa sína nánustu á þessum árstíma eða til þeirra sem eru veikir og þurfa að dvelja á sjúkrahúsum um jól og áramót. Vinkona mín og nafna, Ragga, berst nú fyrir því að ná heilsu eftir að hafa veikst mjög alvarlega í nóvember. Hún er mikið veik ennþá en vonandi úr lífshættu - þótt hún sé enn á  gjörgæsludeild. Ég sendi henni ljós á spítalann daglega og ljósadýrð á jólunum. Ég sendi líka ljós til foreldra og annarra ástvina þeirra sem misst hafa sína nánustu í umferðinni á þessu ári og þá sérstaklega fjölskyldu litla drengsins sem varð fyrir bíl í Keflavík nýlega. Það er sárara en tárum taki þegar það vantar svo tilfinnanlega einn í hópinn við jólaborðið. Á þessum árstíma birtist söknuðurinn svo einstaklega sár.

Ég sendi vinkonu minni, Bessý, í Garði á Suðurnesjum ljós. Hún missti yngri drenginn sinn í umferðarslysi fyrir hálfu þriðja ári. Það mun vanda einn við jólaborðið hennar. Hugsa til hennar dagalega og einnig til vinkvenna minna, Ragnhildar og Svanhildar. Þær misstu son og bróður fyrir 11 árum með nokkurra vikna millibili: Ragnhildur eina son sinn og Svana yngsta bróður sinn. Þeir voru 16 og 18 ára og hvíla í sömu röðinni í Grafarvogskirkjugarði. Við Jói minn kveikjum kerti á leiðum þeirra á hverjum aðfangadagsmorgni eftir að hafa kveikt ljós hjá ömmu og afa og pabba mínum. Það er fastur liður í jólahaldi okkar og verður einnig svo á mánudaginn kemur.

Ég sendi góðri vinkonu minni, Maríönnu, líka ljós í sorg hennar vegna missis yngsta sonar síns í lestarslysi í Kaupmannahöfn fyrir 3 árum. Þessi ársími er henni erfiður, veit ég.

Guð veri með öllum syrgjendum á þessum árstíma. Þeir fá allir ljós frá mér í huganum - því þegar allt kemur til alls er ljósið sterkara en myrkrið.