Of seint að vera vitur eftirá.

Fyrir nokkrum vikum ákváðum við móðir mín að heimsækja þrjár aldraðar ömmu/móðursystur á Hrafnistu. Einhverra hluta vegna dróst heimsóknin þangað til í síðustu viku. Maðust ætti aldrei að draga hlutina á langinn - enda koma á daginn að ein þessara heiðarkvenna hafði látist tveimur dögum áður. Við vorum auðvitað slegnar yfir þessu og ekki lausar við sektarkennd - enda ætluðum við að fara mun fyrr í heimsóknina. Þær tvær sem eftir lifa voru hinar hressustu og við hétum því í hljóði, við móðir mína, að heimsækja þær oftar.

Tvíburasonardætur mínar urðu 15 ára í vikunni. Það er undarleg tilfinning að eiga 15 ára barnabörn en líka afar skemmtilegt þegar ég er rengd um að vera amma þeirra því flestir ókunnugir halda mig vera móður þeirra! Trúi því að það hljóti að vera vegna þess að ég sé svo ungleg!! Reyndar er mig farið að langa til að eignast nýtt barnabarn! Sá eldri virðist ágætur til undaneldis, svo talað sé hestamál, því tvíburarnir eru hinir mannvænlegustu, niðjum sínum til mikils sóma. Sá yngri er efnilegur þótt ég voni hans vegna að ekkert barn sé væntanlegt undan honum - a.m.k. ekki á meðan hann  er í námi.

Í mér blundar ekki vetrarkvíði eins og svo oft áður. Veit ekki af hverju. Kannski vegna þess að ég hlakka til svo margs í vetur sem vonandi gengur upp. Það eru spennandi tímar framundan. Litli námsmaðurinn er að koma heim í þrjá mánuði, á milli námslota, á laugardaginn kemur og það er tilhlökkunarefni.  Ég er að byrja í ræktinni eftir sumarhlé, stutt til jóla, góðar bækur á náttborðinu, yndislegt haust framundan með sínum jarðlitum og fl. svo þið sjáið að það þarf ekki mikið til að gleðja mig.

 

 

Athugasemdir

[Kjartan Pálmarsson, 28.8.2007 kl. 01:40]

ÆÆji leiðinlegt með gömlukonuna, blessuð sé minning hennar.

Gaman að þessu með barnabarna talið, veist! ég trúi þessu vel með ungleg heitin,

Já veturinn kemur og allt hans konungsfólk, já og svo sláturtíðin!! ekki má gleyma henni.

Bestu kveðjur úr Kópavogi.