Hugurinn leitar til Hafnar

Nú er eitt ár liðið frá því yngri sonur minn fór til Danmerkur í nám. Það er því ekki laust við að hugurinn hafi leitað til Kaupmannahafnar sl. ár. Tæknin gerir það að verkum að ég get haft samband við hann daglega á netinu. Nú er hann einn í útlöndum og einhvern veginn er hann alltaf litli drengurinn í huga mér, þótt kominn sé á 24. aldursárið.

Mín góða vinkona, Maríanna, er einnig í Kaupmannahöfn. Mikið vildi ég geta stokkið upp í flugvél og heimsótt þau eina helgi eða svo. Verðlagið á flugfargjöldum er þó enn þess eðlis að fjárhagur fjölskyldunnar leyfir ekki slíkan munað.

Netið verður því að duga í bili.

Kærar kveðjur yfir hafið.