Gott fólk í næstum öllum flokkum

Mikið vildi ég geta kosið fólk, fremur en flokka. Þá myndi ég velja gott fóilk úr flestum flokkum. Ekki öllum. Sjálf er ég í hálfgerðri tilvistarkreppu og haldin miklum valkvíða hvar ég á að stja krossinn í næstu kosningum. Ég á marga góða vini sem ég treysti til góðra verka í nær öllum flokkum. Helsta vandamál þessa fólk er að það er í vitlausum flokki! Þegar Lára Margrét, Katrín Fjelsted og Marta Guðjónsdóttir voru í prófkjörsbaráttunni, smalaði ég öllum tiltækum vinum mínum meðal sjálfstæðisfólks til að kjósa þær. Það gerði ég einnig þegar nafna mín. Ásta Ragnheiður var í prófkjöri. Það þýddi þó ekki endilega að ég ætlaði að kjósa þesa flokka (kaus þó í prófkjöri samfylkingarinnar). Ég vildi aftur á móti stuðla að því að gott fólk settist þar í efstu sætin; fólk sem ég treysti til góðra verka. Sömu sögu er að segja af vinkonu minni, Helgu Sigrúnu Harðardóttur, frambjóðanda Framsóknarflokksins. Hún mætti gjarnan vera í öðrum flokki, en engu að síður vona ég að hún komist á þing, þar sem hún er frábær manneskja, heiðarleg og réttsýn. Þá er enn ótalin frábær kona í Sjálfstæðisflokknum; Ragnhildur B. Guðjónsdóttir, æskuvinkona mína, sem er í 8. sæti í Reykavík suður. Sú kona þarf að komast á þig. Ég get því miður ekki kosið þessar ágætu konur í kosningum því ég er ekki stuðningskona ríkisstjórnarflokkanna. En ástæðan fyrir því að ég vil kjósa fólk, fremur en flokka, er sú að ég fæ aldrei neina vissu fyrir því að "minn flokkur" komist til valda eftir kosningar, þrátt fyrir gott gengi. Það sýndi sig þegar Viðeyjarstjórnin var mynduð, þvert ofan skilaboð kjósenda um vinstri stjórn. Ég og mitt fólk, sem nær allt er í Kraganum, æltum að skoða vel hug okkar en erum ekki búin að gera það upp við okkur hvar atkvæði okkar lendir. Eitt er þó víst, það verður vinstra megin við miðju.