Heldur það versta en það næst besta.

Það er dálítið erfitt að skrifa um skyndilegan atvinnumissi án þess að vera bitur eða reiður. Hvorutveggja er fylgifiskur uppsagnar hjá flestum. Hvernig sem ég reyni - finn ég ekki fyrir þessum tilfinningum. Ég er miklu frekar hissa. Ég skil ekki hvað ég gerði rangt - en líklega er ég ekki dómbær á eign verk. Það er þó alveg ljóst að ég stóð mig vel þessi ár, þ.e. þangað til nýir stjórnendur komu að ákvarðanatöku. Forvarnastarf VÍS vann til tvennra verðlauna á meðan ég var í starfi og fjölda viðurkenninga og verðlauna fyrir athyglisverðar forvarnaauglýsingar.

Eina haldhæra skýringin er sú að ég var ekki tilbúin að beygja mig undir þær ákvarðanir sem lutu að breyttri forvarnastefnu; þ.e. ég vildi fremur halda áfram á þeirri braut sem mörkuð hafði verið og gengið hafði þetta vel. Sú stefna gekk út á hina mennlegu  hlið; þ.e. ég vildi höfða til tilfinninga viðskiptavinanna og sýna fram á að sumt verður ekki bætt með tryggingum. Ég skrifaði m.a. handrit að forvarnaauglýsingum á sviði tjónavarna sem sýna fram á að í bruna- og innbrotatjónum er oft ekki hægt að bæta það sem glatast. Þau handrit voru skrifuð á svipaðan hátt og umferðarslysaauglýsingarnar; þ.e. líf, heilsa og persónulegir munir verður ekki bætt með peningum.

Þær hugmyndir hlutu ekki náð hjá yfirboðurum mínum.

Ég var einnig komin vel á veg með skipuleggja forvarnaátak sem miðaði að því að koma í veg fyrir slys í hestamennsku en þau hafa verið mjög tíð undanfarin ár. Vegna trúnaðarskyldu minnar við starfslok hjá VÍS get ég ekki skýrt frekar frá því út á hvað það átak gekk.

Við starfslok mín var svosem ekki úr háum söðli að detta. Verkefnin mín voru frá mér tekin og síðasta stórverkefnið, sem ég hef sinnt undanfarin 15 ár, er nú komið í hendur Umferðarstofu en ég átti þá tillögu að láta Umferðarstofu eftir aðgengið að framhaldsskólunum. Skilyrði þess að VÍS bakkaði út úr framhaldsskólunum var að efnið, sem boðið yrði uppá, væri í anda þess sem VÍS lagði upp með frá byrjun. Það gekk eftir og ég óska Umferðarstofu alls velfarnaðar á þeim mikilvæga vettvangi sem fræðsla framhaldsskólanema er.

Ljóst er að ágreiningur var um stefnu og framsetningu forvarnaefnis VÍS. Ég er þeirrar gerðar að standa og falla með þeim hugmyndum sem ég hef um forvarnir og víst er að þær hugmyndir hafa fallið í góðan jarðveg á þeim árum sem ég starfaði fyrir VÍS. Ég þoli illa seinagang og ótal fundi og miðstýringu - enda vil ég alltaf vera fremst meðal jafningja í hverju því sem ég tek mér fyrir hendur. Mér var treyst fyrir forvarnastarfi VÍS í 13 ár og naut velgengni í mínu starfi - allt þar til breyting varð á stjórnun félagsins. Ég er afar stolt af því að hafa staðið með sjálfri mér og mínum verkum og þykir vænt um tryggingarfélagið VÍS sem slíkt  - en verð að viðurkenna að ég hef orðið fyrir miklum vonbrigðum með stefnu þess í þeim málaflokki sem ég mótaði hjá félaginu og því brautryðjandastarfi sem það fól í sér. Ég hefði sannarlega getað haldið áfram að vinna hjá VÍS - verið svona nokkurs konar áskrifandi að launum mínum og dundað mér við smáverkefni - en það er ekki minn stíll. Heldur það versta en það næst besta.

Ég vil þakka þeim ótal mörgu fyrrum vinnufélögum mínum sem hafa haft samband við mig síðustu daga og einnig þeim sem lagt hafa lýst yfir furðu sinni á uppsögninni. Ég mun áfram vinna á svipuðum vettvangi en hvað það verður mun koma síðar í ljós.